Rozdział 20 - Epilog

-->

 <Soundtrack>

Obudziły mnie promyki słońca muskające moją twarz. Najwidoczniej musiało być uchylone okno. W końcu był ciepły maj. Przewróciłam się na drugi bok i napotkałam ciemnobrązowy wzrok mojego narzeczonego, Daniela. Uśmiechnął się do mnie. Promienistość płynąca z jego uśmiechu oświetliła cały pokój. Poczułam się jakbym była na polu pełnym zboża w gorące lato.

-Dzień dobry, słońce – przywitał się ze mną i pocałował mnie w czoło.

Chwila...

Chwila, co się tu kurde dzieje? Co tu robi Daniel? Czyli to był tylko sen?

Zerwałam się na równe nogi i pobiegłam do pokoju mojego narzeczonego. Bez problemu wyjęłam kilka listów od Gabrieli. Usiadłam zrezygnowana. Co to ma znaczyć? To był sen? Jawa? Wizja? Cholera! Co tu się dzieje?

-Słońce, co ty robisz?

-Demaskuję cię, zdaję sobie sprawę, że miałam proroczy sen, zastanawiam się nad pójściem do lekarza, żeby stwierdził czy mam nowotwór. A i jeszcze myślę, czy to był tylko sen czy może to wszystko stanie się teraz naprawdę.

-A co ma się stać?

-Hm, za kilka minut wparują tu Marta i Basia, jutro o 13 przyjedzie moja rodzina, dzisiaj poznam Alka, ty się wyprowadzisz, a nie wróć, wywalę cię na bruk... Coś pominęłam? Ach! Okaże się, że mam nowotwór i skoczę z naszego bloku.

-Ada, co ty pieprzysz? Przecież to ci się tylko śniło!

-Tak? Skoro mi to się śniło, to jak wytłumaczysz listy do Gabrieli?

-Co? Skąd ty to wiesz?

-No widzisz, czyli to nie był tylko sen.

-Ada, nie wiem co powiedzieć.

-Ja wiem. Wyjdź z tego domu i nigdy nie wracaj.

-Ada...

-Już!

-Dobra, dobra.

Minęło kilka chwil. Daniel się spakował, po czym wyszedł z mojego życia raz na zawsze.

Westchnęłam.

Co to kurde jest?

Ten sen był zbyt realistyczny, zbyt mocno przeżywałam te emocje.

To nie mógł być tylko i wyłącznie sen.

No więc co???

Wyszłam z domu, aby się przewietrzyć.

„Boże tylko żebym nie spotkała Amelii i Alka” - pomyślałam.

Nie spotkałam. Na szczęście.

Godzina 19:30

-Ada! Pospiesz się, bo przez ciebie znów się spóźnimy na rozgrzewkę.!!! - krzyknęła Marta.

-No przepraszam bardzo, że staram się jakoś umalować, bo wyglądam jak jakieś widmo! - odkrzyknęłam swoim donośnym, denerwującym głosem.

-Oj no dobra, nie gadaj już tyle tylko się pospiesz – ponagliła mnie Basia.

-Boże święty, co ja z wami, dziewczyny, mam!

-Raj na Ziemi – uśmiechnęły się obie, po czym wyszłyśmy na mecz Skry.

Zajechałam na parking pełen już od kibiców i ich aut. Cudem udało mi się zaparkować, podczas gdy moim przyjaciółkom nie chciało się na mnie czekać i pobiegły na halę, zostawiając mnie samą. A nie przepraszam, z moimi myślami.

Była godzina 19:50 więc po znalezieniu miejsca parkingowego, pobiegłam do Energii.

Przecisnęłam się między ludźmi i zostałam wypchnięta prawie że na boisko.

I wtedy go zobaczyłam. Jak zwykle – piękny uśmiech, brązowe loczki. Emanowało od niego wesołością.

I wtedy on mnie zobaczył. Z początku nie wiedziałam, dlaczego się mi przygląda. Może dlatego, że stoję praktycznie na boisku?

Wtem oczytałam z jego ust wiadomość „Ada?”. Kiwnęłam lekko głową.

Podbiegł do mnie, a ja czułam niewytłumaczalne coś w brzuchu.

Pokazali nas na telebimie.

I wtedy poczułam jego usta na swoich i wiedziałam, że to nie był tylko sen.

Kto by pomyślał.

A jednak marzenia się spełniają... 

***

Kochani moi!

Ejć, to już koniec "A jednak marzenia się spełniają"

Szkoda mi się z Wami żegnać, bo jesteście dla mnie jak 3-cia rodzina,

zaraz po prawdziwej i przyjaciołach.

Będę za Wami tęsknić.

Ale najpierw kilka zabawnych faktów o tym opowiadaniu:

Na początku plan był taki, aby uśmiercić Adę naprawdę i żeby Aleks za nią płakał i epilog miał wyglądać tak:

 "Stał przy oknie, a szyba powoli zaczęła tonąć w parze. Nie wiedział, czy to od jego niewymiarowego oddechu czy też od jej ulubionej herbaty, którą miał właśnie w kubku. Wypatrywał jej na dworze. Może jeszcze wróci? Może to okaże się tylko snem?(...)"

Heh! Potem chciałam zrobić Alkowi i Adzie ślub i 

dzieci i posłać ich do Tajlandi, żeby ich zmiotło z powierzchni Ziemi

tsunami.

Głupia ja! Poniekąd jest to jakiś pomysł, prawda?

Co mogę jeszcze powiedzieć. Hmm.

Miałam odbiorców z

Polski

Niemiec

Rosji

Stanów Zjednoczonych

Wielkiej Brytanii

Irlandii

Grecji

Norwegii

Włoch To by było na tyle. Dziękuję Wam wszystkim za to, że czytaliście i za to, że byliście i komentowaliście.  Dziękuję Wam!!!!